Początek szkolenia zawsze jest dla mnie wyzwaniem. Mimo wielu lat pracy z różnymi grupami, w różny sposób i w różnych formach (ostatnio też jak wszyscy: dużo zdalnych zajęć), a może dlatego – zawsze mocno koncentruję się i przygotowuję do tego momentu. Zobaczcie podpowiedzi z książki: Metody aktywizujące w szkoleniach, Mel Silberman, Wolteres Kluwer, Oficyna Ekonomiczna, 2004.
Początek szkolenia – o czym musisz pamiętać?
Ubiegnij pytania uczestników zajęć. Według Silbermana, (strona 268-269) w pierwszych minutach zajęć uczestnik przeżywa szereg wątpliwości i pojawiają się u niego pytania typu:
– Kiedy wreszcie zaczniemy się uczyć? Jak długo to będzie trwało? Jak długo to potrwa? Kiedy przejdziemy do konkretów? (niecierpliwość)
– Co ja tutaj robię? Ja już przecież to wszystko znam. Czy trener ma wiedzę, by mnie czegoś nauczyć? (kompetencje)
– Co trener sobie o mnie myśli? Czy ja go polubię? Na mnie nie robi dobrego wrażenia (relacje uczestnik – trener)
– Czy trener jest zainteresowany rozwiązaniem mojego problemu? Ciekawe czy to co powiem na zajęciach dotrze do mojego przełożonego? (zaufanie)
– Co się dzieje teraz w mojej pracy? Jak radzą sobie, gdy mnie nie ma? (niepokój związany z opuszczeniem stanowiska pracy)
Jak ubiec te pytania?
Według Silbermana wszyscy mają te pytania na początku zajęć. Kłopot w tym, że mało kto zadaje je na forum. Dlatego trener musi ubiec te pytania:
1. Niecierpliwość:
– po pierwsze rozpocznij punktualnie;
– po drugie skup uwagę grupy korzyściach z udziału w zajęciach, na celach, które chcecie osiągnąć.
2. Kompetencja:
– pamiętaj, że ludzie uczą się w różnym tempie;
– Jeśli możesz – oceń (mniej lub bardziej formalnie) przed zajęciami: wiedzę, umiejętności i postawę uczestników. Możesz też wykorzystać do tego ćwiczenie wprowadzające – o to właśnie pytając uczestników;
– pokaż uczestnikom, że jesteś pewien swoich umiejętności. Jednocześnie nie udawaj, że wiesz więcej niż naprawdę.
3. Relacje uczestnik – trener:
– zrezygnuj z relacji znanej ze szkoły (nie jesteś nauczycielem);
– pokaż uczestnikom, że twoim celem nie jest nauczanie ale współpraca z nimi, wymiana doświadczeń, itd., czyli podsumowując partnerski układ.
4. Zaufanie:
– zachęć uczestników do wyrażania swoich opinii. Co więcej, do tych odmiennych od Twojej;
– następnie zapewnij o tzw. dyskrecji szkoleniowej.
5. Niepokój związany z opuszczeniem stanowiska pracy:
– od początku pokazuj jak mogą wykorzystać poruszane zagadnienia w miejscu pracy. Rób to od samego początku zajęć, nie czekaj z tym do końca szkolenia;
– powiedz o przerwach. Tak, by na przykład uczestnicy mogli je wykorzystać do kontaktu z działem/współpracownikami.
Co sądzicie o podejściu Mela Silbermana dotyczącego początku zajęć?
Photo by Kelly Sikkema on Unsplash